Çocuk Eğitiminde Disiplinin Yeri
Disiplin basitçe eğitim yani doğru davranış biçimlerini ve yetenekleri öğretmek demektir. Çocuk bakımında disiplinin varlığı, çocukların yetişkin olduklarında üretken, mutlu, kendinden emin ve mücadeleci kişilikler geliştirmelerini sağlar. Disiplinsiz yetişen bir birey kendi sorumluluğunu alamaz, çekingen ve yetersiz hisseder. Tabii ki bu noktada yanlış disiplin ya da aşırı disiplin de benzer sonuçlara yol açacaktır. Bu sebeple, hem bakıcıların hem de ebeveynlerin uyguladıkları yöntem konusunda bilgili ve bilinçli olması gerekmektedir.
Örneğin istedikleri anında yapılan çocuklar, bencil, zorluklarla baş edemeyen ve kırılgan kişilikler olarak büyürler. Sahip olunanlara karşı tatminsizlik sebebiyle mutsuz olurlar ve yüksek beklentileri nedeniyle ilişkilerde tutunamazlar. İstedikleri asla yapılmayan çocuklarsa kusurlu ve eksik olduklarına inanarak büyürler. İnsanlara karşı bir güvensizlik ve hayata karşı sert bir tutumları olur, bu da kuracakları ilişkileri kötü yönde etkiler. Tüm bunlar gösteriyor ki yetişkin bireyler çocukları eğitirken yaptıkları her davranışın sebebini çocuklara açıklamalı, şiddete başvurmadan ve bağırmadan çocuğa öncelikle doğru bir model olmalı sonrasında ise doğru davranışları ödüller ile destekleyerek yanlış olanların desteklenmediğini açık bir şekilde belirmelidir. Bu, çocuğun doğru ve yanlış arasındaki farkı öğrenmesi ve içgüdüleri ile hareket etmekten çıkıp topluma uyum sağlaması için gereklidir. Unutulmamalıdır ki her bir kuralı öğretirken çocuklara nedenleri ile birlikte açıklamalısınız. Ayrıca ev içerisinde gerek bakıcı gerek ebeveynler kurallara aynı şekilde yaklaşmalı çünkü benzer durumlara verilen farklı tepkiler çocuğu kararsız ve sınırsız yapacaktır. Bu noktada disiplin kararlılık ve net bir bakış açısı istemektedir.
Disiplin ile çocuğu ezmediğinizden emin olmak önemlidir. Bunun için çocuğa kendi alanında özgürlük verilmeli ve kişisel tercihlerini yapmasına izin verilmelidir. Çocuğun gösterdiği çaba görmezden gelinmemeli sadece sonuç değil süreç de övülmelidir. Çocuklardan yaşlarından öte düşünce ve davranışlar beklenerek zihinsel gelişimlerine eksiklik duyguları ile zarar verilmemelidir. Çocuklara uygun görevler verilmekten kaçınılmamalı, bir kez görev verildiğinde çocuktan dönüt gelene kadar duruma karışılmamalıdır. Bu noktada bakıcı ve ebeveynlerin yaptığı en büyük hata her küçük zorluğu çocuğun önünden çekerek ona öğrenme ve baş etme şansı tanımamalarıdır.